In oktober 2017 hadden wij een vakantie geboekt in Suriname. In dit land is de voertaal Nederlands, want dit land dat nu bevolkt is door een mix van Indianen, Afrikanen, Chinezen, Javanen, Indiërs en nog een klein restant Nederlanders was tot 1975 een kolonie van Nederland.
Suriname is 4 keer zo groot als Nederland met maar zo’n 550.000 inwoners. Een heel groot gedeelte is dan ook jungle en water. Natuurlijk wil je als PPL-piloot dan ook wel eens een vluchtje maken over die jungle. Vooraf hadden we ons al verdiept in de mogelijkheden.
In Paramaribo de enige grote stad van Suriname (dus de hoofdstad), ligt midden in de stad een vliegveld met de veelzeggende naam “Zorg en Hoop”. Wij daar naartoe, de toegang was streng bewaakt, maar op onze vraag of er op dit vliegveld ook een vliegclub was werd direct positief geantwoord. We werden verwezen naar een gebouw iets verder dan de ingang waar “Aero Club Suriname” was gehuisvest.
Zodra je zegt dat je ook piloot bent gaan al gauw alle deuren voor je open. We werden heel hartelijk ontvangen door de man die verantwoordelijk is voor het onderhoud van de vliegtuigen. Hij belde spontaan Julian Pengel de voorzitter op, die toevallig in de buurt was en even een pauze inlaste in zijn drukke werkzaamheden als neuroloog om ons te woord te staan.
Al gauw werden we in contact gebracht met Aniel Sewdien, PPL-piloot en mede bestuurslid van deze club. Aniel stelde direct een datum voor om samen met ons (ikzelf, mijn vriendin en haar zus) een vlucht te ondernemen met één van de clubvliegtuigen een Cessna 172.
Op een zonnige dag namen we samen de vluchtvoorbereidingen door voor een vlucht richting het binnenland. Eenmaal opgestegen hadden we direct een prachtig zicht van de stad en de Suriname rivier die vanaf de Atlantische Oceaan het binnenland in kronkelt.
Continue reading “Een bijzondere vliegervaring in Zuid Amerika”
LATI (Tirana) 
airside….